როგორ ვიყოთ ბედნიერები: 10 ყოველდღიური ჩვევა, რომელიც ამაში ხელს გვიშლის
მოლოდინი, რომ ყველა დაგეთანხმებათ
მაშინაც კი, თუ თქვენი სიმართლე აშკარაა, მნიშვნელოვანია გესმოდეთ, რომ თითოეული ადამიანი სამყაროს საკუთარი პრიზმიდან აღიქვამს. ფსიქოლოგები ამას „ნაივურ რეალიზმს“ უწოდებენ. რწმენას, რომ მხოლოდ ჩვენ ვხედავთ სამყაროს ობიექტურად. როდესაც საკუთარ თავდაჯერებულობას სხვების მოწონებაზე დამოკიდებულს ვხდით, ჩვენ ნებაყოფლობით გადავცემთ გარშემომყოფებს კონტროლს საკუთარ მდგომარეობაზე.
ისწავლეთ განსხვავებული აზრის მშვიდად მიღება, როგორც ცხოვრების ბუნებრივი ნაწილის; ეს არ არის საფრთხე თქვენი პიროვნებისთვის, არამედ იმის დასტურია, რომ სამყარო მრავალფეროვანია.
მცდელობა, გააკონტროლოთ ის, რაც თქვენზე არ არის დამოკიდებული
ყველაფრის კონტროლის სურვილი ტვინის დამცავი რეაქციაა გაურკვევლობის შიშის მიმართ. თუმცა, სამყარო რთული სისტემაა, რომელიც ცვლილებებისთვის ნებართვას არ გვეკითხება. საცობებზე, სხვის აზრსა თუ გლობალურ მოვლენებზე გავლენის მოხდენის მცდელობას მხოლოდ სტრესამდე მივყავართ.
როდესაც გააცნობიერებთ განსხვავებას იმას შორის, რაზეც რეალურად გაქვთ გავლენა და იმას შორის, რაც უბრალოდ შფოთვას იწვევს, თქვენ წყვეტთ ძალების ფუჭად ხარჯვას. ეს საშუალებას გაძლევთ, რესურსები საკუთარ გადაწყვეტილებებზე მიმართოთ.
ბოდიშის ლოდინი, რომელიც შესაძლოა არც მიიღოთ
იმისგან გულწრფელი სინანულის ლოდინი, ვინც ტკივილი მოგაყენათ, ნიშნავს ნებაყოფლობით დარჩეთ ემოციურ ტყვეობაში, რომლის გასაღებიც სხვა ადამიანს გადაეცით. გამოდის, რომ თქვენი განკურნება სხვის სინდისზეა დამოკიდებული, რომელიც წყენინების ავტორს შესაძლოა საერთოდ არ გააჩნდეს.
ამ შემთხვევაში პატიება არ არის კეთილშობილური ჟესტი სხვის სასარგებლოდ, ეს თქვენი პირადი გადაწყვეტილებაა, გაწყვიტოთ მტკივნეული კავშირი წარსულთან და გადადგათ ნაბიჯი წინ ყოველგვარი გამართლების ლოდინის გარეშე.
ერთი და იმავე დღის გამეორება
ჩვენს ტვინს მოტივაციის შესანარჩუნებლად სიახლე სჭირდება. როდესაც ყოველი დღე წინას იდენტური ასლია, ცხოვრების სიხარული უფერულდება და ჩნდება უძრაობის განცდა. რუტინა უსაფრთხოების ილუზიას ქმნის, მაგრამ ის ზღუდავს ემოციურ აღმავლობას. შეიტანეთ გრაფიკში მინიმალური ცვლილებები მაინც: ახალი მარშრუტი, უცხო კერძი ან საუბარი ახალ თემაზე, ეს ააქტიურებს ნეირონულ კავშირებს.
მოლოდინი, რომ სხვებიც ისეთივე კეთილები იქნებიან, როგორიც თქვენ ხართ
ჩვენ ხშირად საკუთარ ღირებულებებს სხვებზე ვაპროექტებთ და სანაცვლოს ველოდებით, თუმცა „ბარტერული“ სიკეთე ყოველთვის იმედგაცრუებამდე მიდის. უმჯობესია, სიკეთე გასცეთ როგორც საკუთარი ნების აქტი და არა როგორც ინვესტიცია. ნამდვილი გულუხვობა სიამოვნებას მოქმედების მომენტშივე გვანიჭებს, მიუხედავად მეორე მხარის რეაქციისა.
რწმენა, რომ ადამიანები ისე უნდა იქცეოდნენ, როგორც თქვენ
თქვენი პრინციპები თქვენი პირადი კომპასია და არა კანონი მთელი კაცობრიობისთვის. მცდელობა, აიძულოთ ყველა თქვენს სტანდარტებს მოერგოს, დაუსრულებელ კონფლიქტებს იწვევს. ფსიქოლოგიური მოქნილობა ნიშნავს უნარს, მიიღოთ ადამიანები ისეთებად, როგორებიც არიან, მათი მუდმივი გამოსწორების მცდელობის გარეშე.
იმედი, რომ ყველა ისევე გცემთ პატივს, როგორც თქვენ მათ
პატივისცემა ყოველთვის არ არის ორმხრივი ნაგულისხმევად. ის ხშირად დამოკიდებულია იმაზე, თუ რამდენად მკაფიოდ იცავთ საკუთარ საზღვრებს. პატივისცემა იწყება თავმოყვარეობით, ხოლო დროულად ნათქვამი „არა“ გაცილებით მეტ საფუძველს ქმნის გარშემომყოფების მხრიდან ღირსეული დამოკიდებულებისთვის.
მოლოდინი, რომ სხვები უსიტყვოდ გაგიგებენ
ეს ურთიერთობებში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული შეცდომაა. ყველაზე მჭიდრო კავშირიც კი არ იძლევა აზრების წაკითხვის უნარს. გაცილებით ეფექტურია საკუთარ გრძნობებზე პირდაპირ და მშვიდად საუბარი, ეს არ არის სისუსტის ნიშანი, არამედ გაუგებრობების თავიდან აცილების გზაა.
იმედი, რომ ვინმე თქვენ გამო შეიცვლება
ადამიანები იცვლებიან მხოლოდ მაშინ, როდესაც თავად გრძნობენ ამის საჭიროებას. ზრდასრული ადამიანის საკუთარ მოთხოვნებზე მორგების მცდელობა უმადური საქმეა, რომელიც წლებს გართმევთ. მიიღეთ ადამიანი მის მიმდინარე მდგომარეობაში ან იპოვეთ ძალა კონტაქტის გასაწყვეტად.
მცდელობა, ყველას მოეწონოთ
ყველასთვის მოსახერხებელ ადამიანად ყოფნის სურვილი ხშირად თავდაჯერებულობის ნაკლებობაზე მიუთითებს. როდესაც ცდილობთ ყველას ასიამოვნოთ, კარგავთ საკუთარ იდენტობას. ნამდვილი სიმშვიდე მაშინ მოდის, როდესაც საკუთარ თავს უფლებას აძლევთ იყოთ ის, ვინც ხართ, მაშინაც კი, თუ ეს ვინმეს არ მოსწონს.
ნამდვილი სულიერი სიმშვიდე იწყება არა მაშინ, როცა გარემო პირობები ხდება იდეალური, არამედ მაშინ, როცა საბოლოოდ ამბობთ უარს ილუზიაზე, თითქოს სამყარო თქვენს პირად სცენარს უნდა შეესაბამებოდეს. ცხოვრება მაშინვე გაცილებით მსუბუქი და გასაგები ხდება, როცა წყვეტთ ენერგიის ხარჯვას გარდაუვალთან ბრძოლაში და იღებთ შესაძლებლობას უბრალოდ იცხოვროთ, დატკბეთ მომენტით და მიიღოთ მოვლენები ისეთად, როგორიც სინამდვილეშია.