როგორია ფსიქოლოგიური მოუმწიფებლობის 6 ნიშანი
ემოციების მართვის უუნარობა
წარმოიდგინეთ, რომ პატარა ბავშვი ქუჩაში საშინლად ბრაზდება ისე, რომ არ აინტერესებს ეს ყველაფერი სხვისი თვალით როგორ ჩნს. თუმცა ბავშვებისთვის ეს შეიძლება ნორმალური იყოს: მათ ჯერ არ იციან როგორ მართონ ემოციები. ახლა წარმოიდგინეთ, რომ ზრდასრული ადამიანი აკეთებს იმავეს მხოლოდ იმიტომ, რომ ვიღაც ხელით შეეხო ან არასწორად გააკეთა რამე. ამ შემთხვევაში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ეს არის მოუმწიფებელი ადამიანი, თუ, რა თქმა უნდა, ფსიქიკური აშლილობა არ აწუხებს.
უპასუხისმგებლობა
ასეთ ადამიანებს არ სურთ პასუხისმგებლობის აღება არა მარტო სხვებზე, არამედ საკუთარ თავზეც. მათ არ შეუძლიათ საკუთარი თავის ორგანიზება, გამუდმებით ითხოვენ სხვებისგან მხარდაჭერას და თვლიან, რომ ყველას რაღაც ევალება. ინფანტილურ ადამიანებს ეშინიათ ოჯახის შექმნის, ხშირად იცვლიან პარტნიორებს, არ იციან დიალოგის წარმართვა და აქტიურად გაურბიან გადაწყვეტილების მიღების აუცილებლობას.
საზოგადოებრივ აზრზე დამოკიდებულება
თუ ადამიანი ქვეცნობიერად აფასებს თავის ყველა მოქმედებას სხვისი თვალთახედვით, ეს მისი უმწიფრობის ნიშანია. ფსიქოლოგიური სიმწიფე გულისხმობს საკუთარი ქმედებებისადმი ნდობას, საკუთარი თვალსაზრისის დაცვას, საკუთარი პოზიციის მკაფიოდ არგუმენტირების უნარს. ეს ასევე მოიცავს კოლეგების ან მეგობრების ადეკვატურ კრიტიკას - გონივრული თავდასხმების გარეშე.
ეგოცენტრულობა
მოუმწიფებელი ადამიანი ორიენტირებულია თავის სურვილებზე. მას უჭირს საკუთარი თავის სხვა ადამიანის ადგილზე დაყენება და ამიტომ საკუთარ თავზე უფრო ზრუნავს, ვიდრე სხვებზე. მას შეიძლება არ ესმოდეს, რომ მის ახლობლებს აქვთ საკუთარი საჭიროებები, რომ ისინიც ტკივილს განიცდიან, იღლებიან და პერიოდულად სჭირდებათ მხარდაჭერა და კეთილი სიტყვა. ეს ქცევა მეტწილად არაცნობიერია – ადამიანი ამას განზრახ არ აკეთებს, ის არის თავისი ბავშვობის მდგომარეობის მძევალი.
წყენა
რას აკეთებს პატარა ბავშვი, როცა მშობლები „არ უსმენენ“ მას? რა თქმა უნდა, განაწყენებულია. ხშირად ბავშვობის ეს რეაქცია სრულწლოვანებამდეც გადადის. უკმაყოფილება მანიპულაციის მსგავსია: „მოიქეცი, როგორც მე მინდა და შეურაცხყოფას შევწყვეტ“. ეს იწვევს კონფლიქტების გადაჭრის უუნარობას, უფრო სწორად, მათ თავიდან აცილებას, გაჩუმებას და ცალმხრივ მოგებას.
მოვლენებისადმი არაადეკვატური დამოკიდებულება
ზრდასრულ ადამიანს ესმის ყველაფრის ურთიერთკავშირი, რაც მის ცხოვრებაში ხდება. მატერიალური სარგებლის მიღებისას არ ვარდება ეიფორიაში და ამავდროულად, გაბედულად იტანს მის წინაშე არსებულ პრობლემებს. ადამიანი, რომელიც არასდროს დაემშვიდობა ბავშვობას, არ იცის როგორ ჰქონდეს ეფექტური ურთიერთობა ადამიანებთან. არც სამსახურშია კარგად. თუ გაუმართლა, მიხვდება, რომ ყველა უბედურებაში თავად არის დამნაშავე და, ალბათ, შეძლებს საკუთარი თავის შეცვლას - განსაკუთრებით თუ ახლოს არის ადამიანი, რომელიც მზად არის მხარი დაუჭიროს მას. გარშემომყოფებს, კოლეგებსა და ახლობლებს მხოლოდ ლოდინი შეუძლიათ.