როგორ ამოვიცნოთ და დავაღწიოთ თავი ტოქსიკურობას საკუთარ თავში
საკუთარი თავის ხშირი შეცოდება
საკუთარი თავის მსხვერპლად დანახვა არის დამცავი მექანიზმი, რომელიც გვაძლევს ილუზიას, რომ შეგვიძლია ავირიდოთ პასუხისმგებლობა ჩვენს ქმედებებზე. თუმცა რეალურად ასეთი სტრატეგია მხოლოდ სტაგნაციას და დაცემას იწვევს. დამნაშავე არავინაა და არავისი ვალი არ გვაქვს, მაგრამ სინამდვილეში, სამყაროს ასეთი ხედვა მოქმედებს როგორც თვითშესრულებული წინასწარმეტყველება და საბოლოოდ უზრუნველყოფს ჩვენი მსხვერპლის სტატუსს. მაგალითად, სერიოზული დაბრკოლებების ფონზე, ჩვენ შეგნებულად თუ ქვეცნობიერად ვნებდებით, ნაცვლად იმისა, რომ მოვიკრიბოთ ძალები და მაინც ვეცადოთ მათ დაძლევას. ჩვენ ვსწავლობთ ნუგეშის პოვნას იმ აზრში, რომ ჩვენ უბრალოდ უძლური მსხვერპლი ვართ, მთელი მსოფლიო ჩვენ წინააღმდეგაა. მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ მსხვერპლის კომპლექსი ნარცისული პიროვნების აშლილობის შედეგია. ამ აშლილობის მქონე ადამიანები უფრო მეტად აღიქვამენ ორაზროვან სოციალურ სიტუაციებს, როგორც თავდასხმას მათ პიროვნებაზე.
რა გავაკეთოთ:
- გამოიყენეთ დადებითი დადასტურებები. მაგალითად, „მე უკეთესს ვიმსახურებ. ღირებული ვარ. მე ვიმსახურებ სიყვარულს".
- შეცვალეთ აზროვნება. ყოველთვის, როცა დაიწყებთ ფიქრს იმაზე, რომ არ ხართ საკმარისად კარგი, გაიხსენეთ მომენტები, როდესაც კმაყოფილი იყავით საკუთარი თავით.
- შეწყვიტეთ საკუთარი თავის სხვებთან შედარება. მით უმეტეს, თუ ეს ყველაფერი დამოკიდებულია იმაზე, რომ თქვენ უარეს მდგომარეობაში ხართ ან გაქვთ ნაკლები რესურსი თქვენი ცხოვრების გასაუმჯობესებლად. ეს დესტრუქციული აზროვნების ნიმუში მხოლოდ აძლიერებს მსხვერპლის სტატუსს.
- ამოისუნთქეთ. უნდა გაჩერდეთ და დაამშვიდოთ გონება. ფოკუსირდით აზრებსა და გრძნობებზე, რომლებიც გაიძულებენ გჯეროდეთ, რომ უკეთესია სირთულეებთან გამკლავება, ვიდრე დანებება და წარუმატებლობის რისკი. შეცვალეთ მიდგომა, რომ თქვენ მსხვერპლი კი არა, მებრძოლი ხართ.
ცდილობთ თქვენი რეალობის პროექციას სხვა ადამიანების რეალობაზე
როდესაც ჩვენ ვახერხებთ ტანჯვის ღრმა ხვრელიდან ამოსვლას, ჩვენი ბუნებრივი ტენდენციაა ჩვენი წარმატება გავუზიაროთ ყველას, ვისაც მოსმენის სურვილი აქვს. თუმცა ჩვენი პრობლემების გადაჭრის გზები სხვისთვის შეიძლება საპირისპიროდ მოქმედებდეს. თუ რამემ იმუშავა ჩვენს შემთხვევაში, ეს საერთოდ არ ნიშნავს იმას, რომ იგივე მეთოდი სხვისი პრობლემის მოგვარებაში გამოდგება. გადაწყვეტილებები საუკეთესოდ მუშაობს მხოლოდ მაშინ, როდესაც ისინი შეესაბამება პიროვნებას, გამოცდილებას და სიტუაციას.
რა გავაკეთოთ:
- მიეცით საშუალება სხვებს თავად მიიღონ გადაწყვეტილება. შეეგუეთ იმ აზრს, რომ თქვენ უბრალოდ უნდა იყოთ იქ. ხშირად, როცა ადამიანი წუწუნებს, მას მხოლოდ ის უნდა, რომ მოუსმინონ და გაიგონ და არა ასწავლონ ცხოვრება. რჩევის მიცემის ნაცვლად, შეგიძლიათ თქვათ: „მე ვხედავ, რომ იცვლები და მე ყოველთვის აქ ვარ, თუ გინდა საუბარი“.
- გააკეთეთ თვითანალიზი. თუ უჭირთ თანაგრძნობის გამოხატვა, ჰკითხეთ საკუთარ თავს, რისი მოსმენა გსურთ, თუ მსგავს სიტუაციაში ყოფილხართ. ეს დაგეხმარებათ შეარჩიოთ სწორი სიტყვები.