რა არის მწუხარების მახე და როგორ გვიშლის ხელს სრულფასოვანი ცხოვრებისთვის
კატასტროფიზაცია
სევდა სერიოზულად მოქმედებს ჩვენს აზროვნებაზე. როცა მოწყენილები ვართ, უფრო მეტად გვახსოვს წარსულის უარყოფითი მოვლენები, პესიმისტურად ვუყურებთ მომავალს და სკეპტიკურად ვუყურებთ ჩვენს შესაძლებლობებს. თუ ძალიან ბევრს და დიდ დროს დახარჯავთ ფიქრში, დანაკარგები უფრო სერიოზული იქნება.
განზოგადება
ზედმეტად შორს ყოფნით, შესაძლებელია ჩვენ უფრო მეტი დავკარგოთ და შევზღუდოთ ჩვენი შესაძლებლობები იმაზე მეტად, ვიდრე სხვაგვარად შეგვეძლო. როდესაც ერთი ურთიერთობის დაშლის გამო ვშორდებით სხვებს, ვკარგავთ არა მხოლოდ ერთს, არამედ ყველა კავშირს. თუ თავს ქმედუნარიანად ვერ მივიჩნევთ და სიტუაციის გამოსწორების მცდელობას შევწყვეტთ, ეს კიდევ უფრო გააუარესებს მდგომარეობას. ამან შეიძლება ჩაგვაგდოს დაკარგვისა და შეზღუდვების მუდმივად მზარდი გრძნობების მანკიერ წრეში, სევდის გრძნობის გამწვავება და უკან დახევის სურვილი. ამას მწუხარების მახეს ვუწოდებთ.
როგორ დავაღწიოთ თავი მწუხარების მახეს
გადაჭარბებული განშორების შემცირება
მწუხარების ხაფანგი აჩვენებს კავშირს ზედმეტ განცალკევებასა და გაზრდილ დანაკარგებსა და შეზღუდვებს შორის. თუ ჩვენ შევამცირებთ იზოლირების დონეს და გავხდებით უფრო აქტიურები, ამ კავშირის გავლენა შემცირდება და ჩვენ თანდათან დავიწყებთ მახიდან გამოსვლას. რა თქმა უნდა, ეს ბევრად უფრო ადვილია თეორიულად, ვიდრე პრაქტიკულად განხორციელება. ამაში სავარჯიშო 2.5 დაგეხმარებათ.
სავარჯიშო 2.5: გააქტიურდით
შეინახეთ დღიური ან სქემა თქვენი აქტივობების ჩასაწერად მთელი კვირის განმავლობაში. უმჯობესია არ გადადოთ წერა მოგვიანებით, რადგან ნეგატიურმა აზროვნებამ სევდის მდგომარეობაში შეიძლება დაამახინჯოს მოვლენების მოგონებები უარესობისკენ. შეგიძლიათ შეინახოთ დღიური ან გააკეთოთ ცხრილი კვირის დღეებითა და დროით (დილა, შუადღე, საღამო), შეგიძლიათ მოიფიქროთ დიზაინის სხვა მეთოდი, ან გამოიყენოთ სპეციალური აპლიკაცია.
გაანალიზეთ თქვენი დავალებების რაოდენობა, კატეგორიები და თანმიმდევრობა. რაზე გჭირდებათ მუშაობა? რა უნდა გაკეთდეს იმისათვის, რომ ცვლილება მოხდეს? იფიქრეთ იმაზე, აკეთებთ ძალიან ბევრს, თუ ძალიან ცოტას, არის თუ არა თქვენი დრო საკმარისად სტრუქტურირებული. ახლა, ანალოგიურად, უკვე მომზადებული ცხრილიდან გამომდინარე, ჩაწერეთ ყველაფერი, რისი გაკეთებაც გსურთ მომავალ კვირას. არ დაგავიწყდეთ ისიც, რომ თქვენი მიზნები უნდა იყოს კონკრეტული: როდის, სად, როგორ და ვისთან ერთად გააკეთებთ ამას.
შეხედეთ შედგენილ სიას. როგორ გრძნობს თავს? თუ ფიქრობთ, რომ ეს საკმაოდ რეალურია, მაშინ ყველაფერი კარგადაა. თუ თქვენ რთულ მდგომარეობაში ხართ და არ გსურთ ამ ყველაფრის გაკეთება, მაშინ ყველაფერი უფრო მეტად უნდა გაამარტივოთ.
მოლოდინების დადგენა
რატომ გჭირდებათ, რომ უფრო აქტიური გახდეთ? ხანდახან უფრო აქტიურები ვიქნებით იმ იმედით, რომ თავს უკეთ ვიგრძნობთ, ან რომ გატეხილი გული გამრთელდება. ყოველივე ეს არის გრძელვადიანი მიზნები და არა მოკლევადიანი. როცა ვცდილობთ გავაქტიურდეთ და ახლა ვაღწევთ წარმატებას, ეს უკვე წარმატებაა. წარმოიდგინეთ მატარებელი, რომელიც მიდის ლიანდაგზე. ჩვენ მხოლოდ ლოკომოტივის კონტროლი შეგვიძლია. ლოკომოტივი ჩვენი ქცევაა და სწორედ ქცევით ვცდილობთ შევცვალოთ. ჩვენი გრძნობები, აზრები არის ვაგონი და ისინი უბრალოდ მიჰყვებიან ქცევას. ამიტომ გააქტიურების მცდელობა უკვე საქმის ნახევარია. დანარჩენი ცოტა მოგვიანებით მოჰყვება.
აქტივობიებისთვის თვალყურის დევნება
შემდეგი ნაბიჯი არის თვალყური ადევნოთ იმ ქმედებებს, რომლებსაც უკვე აკეთებთ. გახსოვთ, როგორ მუშაობს გონება, როცა მოწყენილი ვართ? ჩვენ ვიხსენებთ დეტალებს, ნეგატიურ გამოცდილებას, ველით უარესს და სკეპტიკურად ვუყურებთ ჩვენს შესაძლებლობებს. ეს ყველაფერი ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ მიდრეკილნი ვიქნებით გავაფასოთ ჩვენი ქმედებები და არ მივიღოთ ისინი სერიოზულად. ჩვენი საქმიანობის მკაფიოდ დაკვირვებით, ჩვენ შეგვიძლია წინააღმდეგობა გავუწიოთ კატასტროფიზაციას, მაგალითად, იმის გაცნობიერებით, რომ იმაზე მეტს ვაკეთებთ, ვიდრე გვგონია.
ყოველდღიური რუტინა
წესრიგი და ყოველდღიური რუტინა ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანებისთვის. ქაოტური, მოულოდნელი სამყარო კონტროლს მიღმაა, მაგრამ რუტინის დაცვით და რეგულარული, განმეორებადი მოქმედებების განხორციელებით, ჩვენ ვგრძნობთ, რომ შეგვიძლია რაიმეზე გავლენის მოხდენა და კონტროლი. მწუხარების ხაფანგი ასოცირდება შეზღუდულობის შეგრძნებასთან, ამიტომ რუტინის დაცვა დაგვეხმარება ვიგრძნოთ თავი უფრო ეფექტურად. თუმცა აქაც საჭიროა ბალანსი - ზედმეტად მკაცრი რუტინის დაცვით შესაძლოა ვიგრძნოთ თავისუფლებისა და სიხარულის შეგრძნებების დაკარგვა.
განრიგი
ჩვენი ყოველდღიური საქმიანობის გაანალიზებით, შეგვიძლია გავიგოთ, რა უნდა შეიცვალოს სიტუაციის გასაუმჯობესებლად. თუ საკმარისად აქტიურები არ ვართ, უნდა ვეცადოთ გავაქტიურდეთ. თუმცა, ამავდროულად, უნდა ვეცადოთ, რომ ეს იყოს მოქმედებები, რომლებიც გვაძლევს შედეგს, გვაკავშირებს სხვებთან და გვანიჭებს სიამოვნებას. თუ მათ შორის სწორ ბალანსს ვერ ვიპოვით, ქცევითი აქტივაცია ჩვენს ძალაში არ იქნება.